13 Maj, 2008 12:05
Sećanja na zelenu liniju
Posted by danasnaplaneti under [ Komentari ][ (0) Dodaj komentar ] | [ (0) Trekbekovi ]
Poput revolveraša na vrelom meksičkom suncu, zapadno orjentisana Vlada Libana i Hezbolah, pro-sirijska militantna organizacija stajali su gotovo dve godine u pozama za dvoboj. Nije sigurno ko je prvi trepnuo, ali jeste sigurno da je pucanje počelo.
''Stranka Boga''
Poslednjih dana ulice Bejruta bile su prazne, osim naoružanih militanata, uglavnom članova tajnovitom Hezbolahu (bukvalana prevod bi bio božija partija) koji su postavljali blokade na glavnim putevima i razmenjivali vatru sa pristalicama Vlade. Iako niko od sukobljenih strana javno ne istupa povodom eskalacije sukoba iz hladnog u veoma topli, najverovatniji razlog za njih jeste pokušaj države da onesposobi zemljanu telefonsku mrežu koju je Hezbolah postavio po veće delu južnog Libana; sama inicijalna kapisla bilo je otkrivanje elektronskog sistema za nadzor postavljenog blizu međunarodnog aerodroma u glavnom gradu.
Militantna organizacija tvrdi da je sistem, kao i celokupna mreža jedan od njihovih strateških resursa u slučaju rata protiv Tel Aviva, kada bi superiornije izraelske odbrambene snage odmah prekinuli mobilnu telefoniju. Protivnici Hezbolaha tvrde da se mreža koristi za špijuniranje samih građana Libana.
U svakom slučaju, Hezbolah dovoljno ceni mrežu da je spreman na sveopšti rat sa neistomišljenicima ukoliko se ona ugrozi. Posle nekoliko dana borbi, ubijeno je više osoba, uništena anti-sirijska TV stanica i više kancelarija pro-zapadnih političkih partija.
Premijer Fa'ad Sinjora
U Tipoliju, drugom gradu po veličini, pristalice Premijera napale su Hezbolah u odmazdi - ubijanje i spaljivanje kancelarija se nastavilo, samo što je stranka Boga ovog puta snosila žrtve. Tripoli je pretežno sunitski grad, dok je Hezbolah šijitska organizacija.
Po klasičnom bliskoistočnom receptu, politički sukob uključio je i etničke podele unutar Islama.
Vojska, jedina preostala zajednička struktura države Libana rasporedila se između sukobljenih strana, a nedavno objavila da će razoružati svaku osobu koja nije član zvaničnih bezbednosnih snaga.
To lepo zvuči, ali nije verovatno da bi vojska bila u stanju da se bori sa sunitskim paravojnim organizacijama, a još manje sa Hezbolahom.
Sećanje na zelenu liniju
Lokalni sukob u Libanu u stvari poseduju veoma izražen međunarodni karakter. Ukoliko Sirija i još bitnije, Iran, ne obuzdaju vođe Hezbolaha, ili još gore, aktivno podstaknu da sruše Vladu, SAD će duplirati svoje napore da održio Sinjor na mestu Premijera. Oružije će doći sa mora za Sunite, preko granice sa Sirijom za Šijite, a zemlja se ponovo naći u konfuznom građanskom ratu.
Ukoliko veliki igrači na Bliskom Istoku ne žele da Bejrut ponovo dobije ''zelenu liniju'', nezvaničnu podelu grada koja je tokom 15 godina krvavog građanskog rata predstavljala front, sada je definitivno vreme da svako obuzda svoje pulene.
''Stranka Boga''
Poslednjih dana ulice Bejruta bile su prazne, osim naoružanih militanata, uglavnom članova tajnovitom Hezbolahu (bukvalana prevod bi bio božija partija) koji su postavljali blokade na glavnim putevima i razmenjivali vatru sa pristalicama Vlade. Iako niko od sukobljenih strana javno ne istupa povodom eskalacije sukoba iz hladnog u veoma topli, najverovatniji razlog za njih jeste pokušaj države da onesposobi zemljanu telefonsku mrežu koju je Hezbolah postavio po veće delu južnog Libana; sama inicijalna kapisla bilo je otkrivanje elektronskog sistema za nadzor postavljenog blizu međunarodnog aerodroma u glavnom gradu.
Militantna organizacija tvrdi da je sistem, kao i celokupna mreža jedan od njihovih strateških resursa u slučaju rata protiv Tel Aviva, kada bi superiornije izraelske odbrambene snage odmah prekinuli mobilnu telefoniju. Protivnici Hezbolaha tvrde da se mreža koristi za špijuniranje samih građana Libana.
U svakom slučaju, Hezbolah dovoljno ceni mrežu da je spreman na sveopšti rat sa neistomišljenicima ukoliko se ona ugrozi. Posle nekoliko dana borbi, ubijeno je više osoba, uništena anti-sirijska TV stanica i više kancelarija pro-zapadnih političkih partija.
Premijer Fa'ad Sinjora
U Tipoliju, drugom gradu po veličini, pristalice Premijera napale su Hezbolah u odmazdi - ubijanje i spaljivanje kancelarija se nastavilo, samo što je stranka Boga ovog puta snosila žrtve. Tripoli je pretežno sunitski grad, dok je Hezbolah šijitska organizacija.
Po klasičnom bliskoistočnom receptu, politički sukob uključio je i etničke podele unutar Islama.
Vojska, jedina preostala zajednička struktura države Libana rasporedila se između sukobljenih strana, a nedavno objavila da će razoružati svaku osobu koja nije član zvaničnih bezbednosnih snaga.
To lepo zvuči, ali nije verovatno da bi vojska bila u stanju da se bori sa sunitskim paravojnim organizacijama, a još manje sa Hezbolahom.
Sećanje na zelenu liniju
Lokalni sukob u Libanu u stvari poseduju veoma izražen međunarodni karakter. Ukoliko Sirija i još bitnije, Iran, ne obuzdaju vođe Hezbolaha, ili još gore, aktivno podstaknu da sruše Vladu, SAD će duplirati svoje napore da održio Sinjor na mestu Premijera. Oružije će doći sa mora za Sunite, preko granice sa Sirijom za Šijite, a zemlja se ponovo naći u konfuznom građanskom ratu.
Ukoliko veliki igrači na Bliskom Istoku ne žele da Bejrut ponovo dobije ''zelenu liniju'', nezvaničnu podelu grada koja je tokom 15 godina krvavog građanskog rata predstavljala front, sada je definitivno vreme da svako obuzda svoje pulene.
